Podstawowe pojęcia dotyczące ochrony dróg oddechowych

Słowniczek:

• Gaz – stan skupienia materii, w którym ciało fizyczne łatwo zmienia kształt i zajmuje całą dostępną mu przestrzeń. Właściwości te wynikają z własności cząsteczek, które w fazie gazowej mają pełną swobodę ruchu. Wszystkie one cały czas przemieszczają się w przestrzeni zajmowanej przez gaz i nigdy nie zatrzymują się w jednym miejscu.
• Opary – (para wtórna) gaz otrzymywany w skutek ogrzewania cieczy
• Mgła – drobne kropelki cieczy utrzymujące się w gazie
• Pył, Dym – zawiesina drobnych lub bardzo drobnych cząsteczek stałych w gazie
• Aerozol – układ rozproszony, w którym ośrodkiem rozpraszającym jest gaz a fazą rozproszoną ciecz (w przypadku mgły) lub ciało stałe (w przypadku dymu i pyłu)
• NDS – Najwyższe Dopuszczalne Stężenie – stężenie substancji, której oddziaływanie na człowieka w ciągu ośmiogodzinnego czasu pracy przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia. Ustala się wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń chemicznych i pyłowych czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, określone w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dn. 12.06.2018 r. ,poz. 1286

Cel: Substancje szkodliwe mogą przedostawać się do organizmu człowieka trzema drogami: poprzez skórę, drogi pokarmowe i oddechowe. Celem tego opracowania jest zapoznanie się z metodami i środkami ochrony układu oddechowego człowieka.

Otoczenie prawne: Wszystkie szkodliwe substancje maja określone tzw. NDS. W momencie jego przekroczenia pracodawca ma ustawowy obowiązek wyposażenia pracownika w odpowiedni sprzęt ochronny. Sprzęt ten musi być certyfikowany przez odpowiednią jednostkę notyfikowaną ( w Polsce np. CIOP) i posiadać wymagane atesty. Nakłada to na producenta lub importera obowiązek oznakowywania sprzętu ochrony dróg oddechowych znakiem „CE”, dołączania do niego instrukcji obsługi, deklaracji zgodności z odpowiednią normą, oraz podania numeru uzyskanego certyfikatu. W Europie i Polsce wykładnią, w tej dziedzinie są normy: PN-EN 149:1996 EN 149:2001 dotycząca zanieczyszczeń pyłowych oraz PN-EN 141 dotycząca pochłaniaczy i filtropochłaniaczy. Badaniami środowiska pracy zajmuje się „SAN-EPID”. Bez profesjonalnych pomiarów dobór odpowiednich ochron może być obarczony dużym błędem a często jest wręcz niemożliwy.